COLUMN: Kleine Smurf

Martijn Schraven (1978) is freelance journalist, tekstschrijver, lezer en liefhebber van muziek die al lang niet meer gemaakt wordt. Maar eerst en vooral papa. Thuispapa, om precies te zijn. Dat léék ooit een heel logische keuze. Met regelmaat geeft hij middels zijn columns een inkijkje in zijn dagelijkse beslommeringen.

,,Ha Smurf”, zeg ik terwijl ik Leon even oppak voor een knuffel. Zowel Lizzy als Laura hebben elk hun eigen koosnaampjes. Lizzy is al van kleins af aan mijn prinsesje. Volgens mij geen heel originele bijnaam voor een eerste dochter. Ik heb eens ergens gelezen dat mannen die hun dochter als ‘prinses’ aanduiden zichzelf daarmee indirect tot koning maken. En zo voelt het natuurlijk ook. Behalve m’n prinsesje is Lizzy ook m’n poeske. En o wee als ik Laura of Julia eens zo aanduid. Dan krijg ik duidelijk te verstaan dat dit háár bijnaam is. Laura was als dreumes net even een ander typje dan Lizzy. Zij heeft van ‘flappie drollie’ haar geuzennaam gemaakt. En wanneer ik dan vraag ‘en wat ben je nog meer?’ is het antwoord: ,,Ik ben papa’s aapje.”

In geval van Julia kwam ‘kleine punky’ in een bepaalde periode regelmatig terug. Maar dat had vooral te maken met de wijze waarop d’r haartjes een tijdje zaten. Zonder dat we er iets aan deden, had ze toen ze een maand of 10 oud was een chronische hanenkam. Weerborsteltjes aan twee zijden, ze had zo op een albumcover van NOFX kunnen staan. Maar dat was toen. Inmiddels is haar look alweer een stuk braver geworden. Met een klein palmboompje bovenop dat steeds meer op een echt staartje gaat lijken. Verder heeft zich er voor m’n kleinste meisje nog geen echte bijnaam uitgekristalliseerd. De namen die boven kwamen drijven in de periode dat ze ons nacht na nacht urenlang wakker hield met haar ik-wil-zeker-niet-in-dit-bed-liggen gegil, zijn in elk geval niet bruikbaar. En ze zouden m’n dotje ook bij lange na geen recht doen. Zeker niet nu we weer gewoon door kunnen slapen met z’n allen. Leon zou, als eerste en enige zoontje natuurlijk ‘prinsje’ genoemd kunnen worden. Om twee redenen gebeurt dat niet. Ten eerste zingt de zanger van Rammstein in het nummer Man gegen Man over zijn ‘kleinen Prinz’, waarbij hij zeker niet zijn zoontje zal bedoelen. Ten tweede is het ook niet echt een geweldige bijnaam om hem over een paar jaar vanaf de zijlijn van het rugbyveld mee toe te juichen. ‘Smurf’ is dat natuurlijk ook niet. Maar dat ik hem nu Smurf noem heeft dan ook niks te maken met koosnaampjes, maar alles met het feit dat hij zo-even met de stiften heeft zitten spelen. Tijd voor bad en dan kan zijn zusje, klein indiaantje, er direct bij.

Tekst: Martijn Schraven

Illustratie: Pix4Profs / Jules Calis