Jonah Falke mocht afgelopen zomer een maand lang leven en werken in de geest van Van Gogh

Jonah Falke mocht afgelopen zomer een maand lang leven en werken in de geest van Van Gogh. In juni, de eerste lockdown werd net opgeheven, betrok de schrijver/schilder de oude kosterswoning behorende bij het Vincent Van GoghHuis. Falke (1991) is kunstschilder én schrijver. Al is deze volgorde in de praktijk de laatste jaren precies andersom. In 2016 debuteerde hij als schrijver met zijn roman ‘Bontebrug’. In 2019 gevolgd door ‘De mooiste vrouw van de wereld’. Daarnaast is hij, onder andere, columnist voor dagblad De Gelderlander en schrijft hij voor Vrij Nederland.

Hij besluit bij zijn Zunderts avontuur het schrijven niet los te laten, maar integraal onderdeel te maken van zijn verblijf. Het dagboek dat hij deze maand bijhield, is in boekvorm uitgegeven. Een aantal van de kunstwerken die hij in het gastatelier maakte, zijn in het boek opgenomen.

Dat Falke een fijne pen heeft, daarover zullen vriend en vijand het eens zijn. Of hij door de mensen van Zundert-promotions uitgenodigd zal worden om de website te vullen, dat valt te bezien. Verwacht van Falke geen loftrompet op het dorp. Op punten zou men de beschrijvingen zelfs ‘onflatteus’ kunnen noemen.

Falke neemt zijn lezers mee in zijn zoektocht naar inspiratie. Want hoewel hij als schilder is opgeleid, is hij weinig zeker over zijn eigen kunnen. Al helemaal niet sinds hij een relatie heeft met zijn huidige vriendin, die hem op dit vlak ruim overklast (zo stelt Falke zelf). Als schrijver legt hij feilloos vast hoe hij zijn verblijf ervaart. Hij observeert, beschouwt en beoordeelt. Hij spiegelt zichzelf aan de mensen die hij ontmoet. Zo ziet hij een toekomstige overeenkomst tussen hemzelf en curator Ron Dirven én hij spiegelt zichzelf aan Van Gogh. De van-de-hak-op-de-tak dagboekvorm doet denken aan de autobiografische werken van de Vlaamse auteur Herman Brusselmans.

Veel nieuwe vriendschappen lijkt Falke tijdens zijn verblijf van een maand in Zundert niet opgedaan te hebben. Daarvoor is Falke te zeer een bezoeker. Zijn ontmoeting met Joke, de zwerfster met wie hij meerdere keren een praatje maakt, noemt hij een paar weken na zijn verblijf ,,de mooiste ontmoeting.”

Of de schrijver-schilder tevreden is over het schilderwerk dat uiteindelijk uit zijn handen is gekomen? We krijgen er de vinger niet helemaal achter. Het boek ‘Dagboek uit Zundert’ heeft als ondertitel “Wat valt er in godsnaam nog toe te voegen aan een plek als deze”. De schrijver zelf beantwoordt de vraag niet rechtstreeks. Het is aan de lezer om te bepalen wat het verblijf van Falke aan een plek als deze heeft toegevoegd. Het boek is in elk geval een aanrader voor iedereen die Zundert eens door de ogen van een buitenstaander wil zien

Tekst: Martijn Schraven

Fotografie: Jan Stads